بررسی اثرات عصاره آبی برگ گیاه مریم گلی بر ترمیم نورون های آلفا شاخ قدامی نخاع پس از کمپرسیون عصب سیاتیک در موش صحرایی

زمینه و هدف: اثرات ضایعه در سیستم عصبی به صورت رتروگراد بر جسم سلولی نورون های سیستم عصبی مرکزی تأثیرگذار بوده و باعث دژنراسیون مرکزی نورون ها در نخاع می شود. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثرات نوروپروتکتیوی عصاره آبی مریم گلی (salvia chloroleuca) بر دژنراسیون آلفا موتونورون های نخاع پس از کمپرسیون عصب سیاتیک در موش صحرایی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 راس موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در 4 گروه 6 تایی کنترل، کمپرسیون، کمپرسیون همراه با تیمار با دوز mg/kg50 عصاره آبی و کمپرسیون همراه با تیمار با دوز mg/kg75 عصاره آبی قرارگرفتند. در گروه کنترل عضله در محل عصب سیاتیک بدون آسیب شکافته اما در گروه های تیمار پس از شکافتن عضله پای راست، عصب سیاتیک درمعرض کمپرسیون قرارگرفت. اولین تزریق عصاره به صورت داخل صفاقی، بلافاصله بعد از کمپرسیون عصب و دومین تزریق 7 روز بعد انجام شد. پس از 28 روز موش های صحرایی بیهوش و متد پرفیوژن انجام و از نخاع ناحیه کمری نمونه برداری شد. پس از مراحل پاساژ بافتی، برش های سریال 7 میکرونی با آبی تولوئیدین رنگ آمیزی و دانسیته نورونی در هر گروه با گروه کمپرسیون مقایسه گردید. یافته ها: دانسیته نورونی تفاوت معنی داری را در گروه کنترل و کمپرسیون نشان داد (001/0>p). همچنین دانسیته نورونی در گروه های کمپرسیون + تیمار در مقایسه با گروه کمپرسیون افزایش معنی داری را نشان داد (001/0>p) که بیانگر اثرات مثبت عصاره آبی برگ گیاه مریم گلی است. نتیجه گیری: عصاره آبی مریم گلی دارای اثراث نوروپروتکتیو بروی آلفا موتونورون های نخاع پس از آسیب می باشد. بنابراین احتمالاً این اثرات ناشی از حضور فاکتورهای ترمیمی و رشد در عصاره آبی برگ گیاه مذکور بوده که موجب پیشبرد فرآیند رژنراسیون در نورون های آسیب دیده و پیشگیری از شدت دژنراسیون می شود.